Aktualności
29.10.2020

Narzędzia GIS w służbie... seniorom?

Zespół naukowców z Wydziału Geoinżynierii Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie pod kierownictwem prof. Agnieszki Dawidowicz zajmie się opracowaniem metodologii diagnozowania osiedli mieszkaniowych z uwzględnieniem kryteriów infrastrukturalnych i krajobrazowych pod kątem ich przyjazności dla osób starszych. Wykorzysta do tego narzędzia GIS.

Zespół w składzie: prof. Agnieszka Dawidowicz, prof. Adam Senetra,  dr inż. Elżbieta Zysk i dr inż. Marta Figurska rozpocznie swoją pracę niebawem. Ale projekt wystartował już w sierpniu i jego realizacja przewidziana jest na najbliższe trzy lata.

"Mamy na celu stworzenie algorytmu, który by przyspieszył albo zautomatyzował proces identyfikacji osiedli przyjaznych seniorom.  Problematyka ta wywodzi się z potrzeby pomagania im. W Polsce wydłużył się wiek życia (w 2019 roku były to 74 lata w przypadku mężczyzn i 81 lat w przypadku kobiet). W stosunku do lat 90-tych średnia wieku wydłużyła się o 8 lat. Dodatkowo jest nas więcej. Trzeba więc bardzo zadbać o to, żeby dostosować infrastrukurę, dostosować nasze miejsca życia i spełniać potrzeby seniorów" - tłumaczy zaintesowanie tematem badań prof. Agnieszka Dawidowicz.

W odpowiedzi na te potrzeby opracowana i przetestowana zostanie uniwersalna metodologia identyfikacji przyjaznych dla seniorów osiedli mieszkaniowych (SFHE) pod względem uwarunkowań infrastrukturalnych i krajobrazowych. Zaproponowane podejście jest innowacyjne w kontekście ich identyfikacji i wizualizacji tego zjawiska w formie kartograficznej. Takie podejście do diagnozy osiedli miejskich - zwłaszcza w odniesieniu do Polski - nie znajduje się w dostępnej międzynarodowej literaturze naukowej ani w praktycznych przewodnikach. Metodologia wykorzystuje narzędzia, które pozwalają na identyfikację SFHE, a jednocześnie mogą stanowić podstawę przyszłej polityki społecznej i przestrzennej miast.

Opracowana i sklasyfikowana zostanie lista wskaźników przyjaznej infrastruktury i krajobrazu na osiedlach mieszkaniowych. W dodatkowych założeniach badawczych opracowanej metodologii wykorzystane zostaną te czynniki przestrzenne, dla których informacja przestrzenna jest publicznie dostępna w celu maksymalnego zautomatyzowania procesu. Diagnoza przestrzeni będzie oparta na podejściu mieszanym: kartograficznym i terenowym. Inwentaryzacja kartograficzna będzie oparta na modelowaniu krajobrazu i infrastruktury z wykorzystaniem map i numerycznych modeli terenu z systemów informacji geograficznej (GIS). Jest to sposób na znaczne przyspieszenie procedury pomiarowej i pozyskanie danych dla dużych obszarów - często niedostępnych podczas inwentaryzacji terenowej. Wadą tego podejścia jest brak bezpośredniego kontaktu z rzeczywistym obrazem i jego składnikami, czego nie można zaobserwować podczas analizy kartograficznej (np. zapachu). Dlatego też test metodologiczny będzie musiał obejmować również wywiad terenowy z wybranymi mieszkańcami osiedli mieszkaniowych na temat jakości życia i oceny czynników percepcyjnych w celu uzupełnienia inwentaryzacji kartograficznej.

Z prof. Agnieszką Dawidowicz spotkał się Arkadiusz Stępień-Miernikowski. Zapraszamy do wysłuchania rozmowy!

Projekt finansowany jest ze środków Narodowego Centrum Nauki (konkurs OPUS-18). Więcej na temat badań przeczytacie także na stronie Wydziału Geoinżynierii UWM w Olsztynie.

Przyjaciele - stań się jednym z nich: